သဘာ၀တရားရိပ္သာ မွတ္တမ္း ဗြီဒီယို ၂၀၁၂ ထြက္ရွိပါၿပီ

Aug 28, ’12 9:12 AM

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား-

– သဘာ၀တရားရိပ္သာဆရာေတာ္ဦးဥတၱမသာရ ဘ၀ျဖစ္စဥ္-က်င့္စဥ္ ႏွင့္ သဘာ၀တရားရိပ္သာ မွတ္တမ္း ဗြီဒီယို ၂၀၁၂ ထြက္ရွိပါၿပီ။

* * * * * * * * * *

 – ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ အခ်ိန္ျပည့္ဖြင့္လွစ္ေသာ ရိပ္သာ။
– ဆြမ္းစရိတ္ေပးရန္မလုိေသာ ရိပ္သာ။
– အသက္အရြယ္၊ က်န္းမာေရးအေျခအေန ႏွင့္ လူမ်ဳိး-ဘာသာ-လူတန္းစားကန္႔သတ္ခ်က္မရွိေသာ ရိပ္သာ။
– ခုိကိုးရာမဲ့ မ်ားကို ေနရာခ်ထားေပးကာ ဘ၀ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ (အေလာင္းေျမက်သည္အထိ) တာ၀န္ယူေပးေနေသာရိပ္သာ။
– ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာျဖစ္ေစ – စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာျဖစ္ေစ ဒုကၡေရာက္သူမ်ားကို လိုအပ္လွ်င္ – လုိအပ္သလို အစစ ကူညီတာ၀န္ယူေပး ေနေသာရိပ္သာ။
– ဘာသာစြဲ၊ လူမ်ဳိးစြဲ၊ နည္းစြဲ၊ ၀ါဒစြဲ၊ ဂိုဏ္ဂဏစြဲ၊ အစြဲမ်ဳိးစံုကို စြန္႔လႊတ္တတ္ေစရန္ သင္ၾကားေပးေနေသာရိပ္သာ ျဖစ္သည့္ သဘာ၀တရားရိပ္သာ ျဖစ္ေပၚလာပံုမွတ္တမ္း ဗြီဒီယို ျဖစ္ပါသည္။

* * * * * * * * * *

# သဘာ၀တရားရိပ္သာ မွတ္တမ္း ဗြီဒီယို ၂၀၁၂ (full version) by ThaBarWa channel

http://www.youtube.com/user/thabarwa?feature=results_main

# သဘာ၀တရားရိပ္သာ မွတ္တမ္း ဗြီဒီယို ၂၀၁၂ (full version) by mtsm45 channel

http://www.youtube.com/user/mtsm45

# ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမသာရဘ၀ ျဖစ္စဥ္ က်င့္စဥ္ အက်ဥ္း
(Record of Thabarwa Centre : Biography of Venerable Sayadaw U Ottamasara)

http://www.youtube.com/watch?v=aLg6OOOuF-w&feature=plcp

# you tube ThaBarWa Channel တြင္ အပုိင္းလိုက္ၾကည့္ရႈႏုိင္ပါသည္။

* * * * * * * * * *

# မွတ္တမ္း ဗြီဒီယို trueanswer – media fire တြင္ေဒါင္းလုပ္ရယူရန္
http://www.mediafire.com/?wa83gvp94epa1

ေမတၱာျဖင့္

စိုး၀င္းထြဋ္

 

ဘာကိုအဓိကထားရမလဲ (What Is the Most Importance?)

Jun 7, ’10 10:43 PM

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား-
ဘာကို အဓိကထားရမလဲ တန္ဖိုးထား ရမလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွန္ကန္စြာ သိလိုၾကသူမ်ား ရွိသလို… ဘာကိုပဲ အဓိက ထားမည္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ ၿပီးသား လူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္… ဘာကို အဓိက ထားရမလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽႏု္ပ္တို႔ ဟာ ဘာသာေရး က်မ္းစာအုပ္မ်ား၊ တက္က်မ္းမ်ား၊ ေလာကနီတီ အကိုးအကား မ်ားႏွင့္ လည္းေကာင္း- တခ်ဳိ႕လည္း မိမိကိုယ္ေတြ႕ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အေျခခံ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း – တခ်ဳိ႕လည္း မိဘ-ဆရာသမား မ်ား၏ အဆံုးအမအရေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ခုခုကို အဓိက ထားရန္ စိတ္ထဲမွ ျပ႒ာန္းၿပီး ျဖစ္ၾကေလသည္။

ေငြေၾကးကို အဓိကထား သူမ်ားရွိသလို… ပညာေရးကို အဓိကထား သူမ်ား လည္းရွိၾကပါတယ္.. ..ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကို အဓိကထားသူမ်ားရွိသလို….အမ်ားအက်ဳိးကို အဓိကထားသူမ်ားလည္းရွိပါသည္။ ဘာသာေရးကို အဓိကထားသူမ်ားရွိသလို…. ႏိုင္ငံေရးကိုအဓိကထားသူမ်ားလည္းရွိၾကေပသည္။ ပထမအရြယ္မွာ ပညာရွာ – ဒုတိယအရြယ္မွာ ဥစၥာရွာ-တတိယအရြယ္မွာ တရားရွာ ဆိုတဲ့ ေလာကနီတီ အဆံုးအမ ကိုလည္း လူတိုင္းၾကားဖူးေနက်ျဖစ္ပါတယ္။ ….ကိုယ္က်င့္တရားကို အဓိကထားဖို႔ ဘာသာေရး က်မ္းမ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ အေရွ႕တိုင္း အေနာက္တိုင္း အဆို အမိန္႔မ်ား တြင္လည္းေကာင္း၊ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ေတြ႕ျမင္ေနက် ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဇနက ဘိ၀ံသရဲ႕ စိတ္ေကာင္းရွိဖို႔ ပထမ – စာတတ္ဖို႔ ဒႆမ ဆိုတာကိုလည္း ကြၽႏ္ုပ္တို႔ သိရွိ နားလည္ၾကပါတယ္။

အဓိကထားမႈမ်ား တန္ဖိုးထားမႈမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တူညီမႈမ်ားရွိသလို… ညီအစ္ကိုခ်င္း-သားအမိခ်င္း- လင္မယားခ်င္း-ဘာသာတူခ်င္းပင္ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈမ်ားလည္း ရွိၾကပါသည္။ … အဓိကထားရမယ့္ အရာကို အဓိကမထားမိသျဖင့္ အခ်ိန္လြန္မွ ေနာင္တ တဖန္ ပူပန္မႈမ်ား ျဖစ္ၾကရသည္ မွာလည္း ကြၽႏ္ုပ္တုိ႔အဖို႔ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ အစဥ္အလာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြမ်ား အေနနဲ႔ ဘာကို အဓိကထားရမလဲ တန္ဖိုးထားရမလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ဥာဏ္မီသေလာက္ တင္ျပသြားမွာျဖစ္ၿပီး လြယ္လြယ္ႏွင့္ လည္းလက္မခံၾကပါရန္ …လြယ္လြယ္ႏွင့္လည္း မပစ္ပယ္ၾကပါရန္ ေလးစားစြာ အၾကံျပဳအပ္ပါသည္။

၁။ အေဖ ဘာေၾကာင့္ တရားအားမထုတ္တာလဲ

၁၉၉၅ခု၊ အေဖ မဆံုးခင္(၁၀) ႏွစ္ေလာက္က ထင္ပါသည္။ အေဖ့ ကို တရားစခန္း တစ္ခုသို႔၀င္၍ တရားအားထုတ္ရန္ အႀကံျပဳတိုက္တြန္းမိပါသည္။ အေဖသည္ မိ႐ိုးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ထိုအခ်ိန္ထိ တရားအား ထုတ္မႈ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္၀င္တစားမရွိလွေပ။

အေဖက တရားအားထုတ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူ႔အျမင္အား ကြၽန္ေတာ့္ အား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလာ ပါသည္။ အေဖက ကြၽန္ေတာ့္အား …သူဟာ စိတ္သေဘာထား ေျဖာင့္မတ္သူျဖစ္ၿပီး၊ သူတပါးအား ႏိုင္ထက္ စီးနင္းျပဳမႈျခင္း၊ သူတပါးပစၥည္းအားမတရားရယူျခင္း၊ အရက္ေသစာ ေသာက္စားမူးယစ္ျခင္း လည္းမရွိ၊ သူတပါးအေပၚ မလိုမုန္းထား စိတ္လည္းမရွိ၊ စိတ္သေဘာထား ေသးသိမ္ဆိုးယုတ္ျခင္းလည္းမရွိ၊ ႀကီးမား ေသာ စိတ္ေသာကေရာက္မႈ ….ႀကီးမား ေသာအကုသိုလ္မ်ားလည္း ရွိမေနသည့္အတြက္ တရား အားထုတ္ရန္ မလိုအပ္…ဟု ေျပာၾကားပါသည္။

အေဖသည္ အမွန္ပင္ သူေျပာသည့္အတိုင္းဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ သူတပါး အား မတရား ျပဳမူျခင္း ေျပာဆိုျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ အေဖသည္ တကယ္ပင္ လူ႔ ပတ္၀န္းက်င္ မွ သတ္မွတ္ေသာ မေကာင္းမႈ ဆိုသည္မ်ားကို မျပဳလုပ္ပဲ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ေအးေဆးစြာေနထိုင္ႏိုင္ခဲ့၍ ထိုမေကာင္းမႈမ်ား ေဆးၾကာရန္ အတြက္ တရားအားထုတ္ရန္မလိုဟု ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။

တနည္းအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ေစာင့္ထိန္းသည့္ ကံငါးပါးလုံျခံဳမႈမွာ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ အျပစ္ဆိုစရာမရွိေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္းကိုပဲ အေဖသည္ အဓိကထားၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ တရားအားထုတ္မႈအလုပ္ကိုမူ အဓိကထားၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနဖို႔ရန္ မလိုအပ္ဟု အေဖ ယူဆထားသည္ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေဖသည္ လူ႔ပတ္၀န္း က်င္မႈ သတ္မွတ္ေသာ ကံငါးပါးလံုျခံဳမႈတြင္ တစံုတရာ ေျပာစရာ မရွိေသာ္လည္း – လူ႔ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ အႏၲရာယ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ေသာ ျခင္-ယင္-ၾကမ္းပိုး-စသည့္တိုအား သုတ္သင္ျခင္း အလုပ္ကိုမူ အျပစ္ဟုမယူဆခဲ့ေခ်။

အေဖ့စိတ္ထဲ တရားအလုပ္ဟူသည္ အျပစ္မ်ားကို ေဆးေၾကာသည့္အလုပ္၊ လူဆိုးမ်ား ကို လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ေျပာင္းလဲ သည့္အလုပ္၊ စိတ္ေသာကမ်ား သက္သာေအာင္ ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္အျဖစ္ ခံယူထားၿပီ းျဖစ္သည့္အျပင္ အေဖသည္ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွ သတ္မွတ္ေသာ လူေကာင္း တစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းကိုပဲ အဓိကထား တန္ဖိုးထားၿပီးျဖစ္၍ တရားအလုပ္ကိုကား အျပစ္မ်ား၊ ေသာကမ်ားကို ေဆးေၾကာသည့္ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္ အေပၚယံ နားလည္လွ်က္ တရားအလုပ္ကို အဓိကထား အေရးတႀကီး လုပ္ေဆာင္ စရာအျဖစ္ အေဖ့ မခံယူႏိုင္ခဲ့ပါေခ်…ထိုစဥ္က အေဖ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ မရွင္းျပႏိုင္ခဲ့ပါ။

၂။ တစ္ခုခုကို အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ရွိေန ၿမဲေနသည္ဟူ၍ ယူဆလွ်က္ စူးစိုက္ရန္ ႐ႈမွတ္ရန္ ႀကိဳးစားေနမႈ

လြန္ခဲ့ေသာ သံုးလေလာက္ကလည္း မိတ္ေဆြတစ္ဦးအား တရား အား ထုတ္ရန္ တိုက္တြန္းမိ ျပန္ပါသည္။ ထိုအခါ မိတ္ေဆြမွ သူ႔စိတ္သည္ အၿမဲပဲ ေရွ႕ေရး ေနာက္ေရး စဥ္းစားေနကာ၊ ေယာက္ယက္ ခတ္ေနတတ္ေၾကာင္း၊ တရားအားထုတ္နည္း တခ်ဳိ႕ကုိလည္း ေလ့လာစမ္းသပ္ဖူးေၾကာင္း ခႏၶာကိုယ္ မွတစ္ေနရာကုိ စူးစုိက္ထားရန္ ထိုေနရာမွ စိတ္မပ်ံ႕လြင့္ေစရန္ အဓိကထား ညႊန္ၾကား ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ….

မိမိမွာ ကိစၥအရပ္ရပ္တြင္ အၿမဲစဥ္းစား သံုးသပ္ေနရသည့္ မိမိအတြက္ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ရန္ အလြန္မွပဲ ခက္ခဲေနေၾကာင္း … ေျပာပါသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုမိတ္ေဆြမွ စိတ္ကို မပ်ံ႕လြင့္ရန္ အဓိကထား ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း လူတစ္ခ်ဳိ႕ဟာ တစ္ခ်ိန္တြင္ limit တစ္ခုကို ေက်ာ္လြန္ကာ abnormal ေဂါက္သြားတတ္သည္ ဟု ၾကားဖူးေၾကာင္း ေျပာလာပါသည္။

ထိုမိတ္ေဆြသည္ တရားအလုပ္ဟူသည္ –
၁) မိမိစိတ္ ကို ေလွ်ာက္မသြားရန္ မစဥ္းစားရန္ ထိန္းခ်ဳပ္ရေသာအလုပ္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ …..
၂) စိတ္ကေလးတစ္ခုကို အဓိကထား-အတည္ယူလွ်က္ control ျပဳလုပ္ရေသာ အလုပ္ဟု ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊…
၃) စိတ္ဟူသည္ မျမင္ႏိုင္သည့္ အရာကေလး (တစ္ခုခု) ျဖစ္ကာ အခ်ိန္ တစ္ခုၾကာ ရွိေနႏိုင္သည့္ – ၿမဲေနႏိုင္သည့္ – ေလွ်ာက္သြားေနႏိုင္သည့္ အရာေလး (တစ္ခုခု)အျဖစ္ လည္းေကာင္း မွတ္ယူထားေလသည္။

…….ထိုသို႔ မွတ္ယူထားရာမွ တရားအလုပ္ကိုပါ မိမိမွတ္ယူထားမႈႏွင့္ ေရာေထြးလွ်က္ ….ထိုကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေန-ရွိေန-ေလွ်ာက္သြားေနႏိုင္သည့္ ထိုစိတ္ကေလး(တစ္ခုခု)ကို အဟုတ္ထင္ကာ အတည္ယူလွ်က္ ထိန္းသိမ္းရန္ အဓိကထားၾကိဳစားေနသည့္အလုပ္သည္ တရားအလုပ္ဟူ၍ သတ္မွတ္ေလေတာ့သည္။ ထုိသတ္မွတ္မႈေၾကာင့္ပင္ တရားအားထုတ္ျခင္း အလုပ္ကို တန္ဖိုးထားမႈ မွာ ေလ်ာ့နည္းခဲ့ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထိုစဥ္က ေရလည္စြာ မရွင္းျပႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။

၃။ သီလေတြ လံုး၀လံုျခံဳသြားမွ တရားစတင္အားထုတ္ရမွာလား။ တရား အားထုတ္မႈက သီလ အမွန္တကယ္လံုျခံဳမႈကို တဆင့္တဆင့္ ေက်းဇူးျပဳ အေထာက္အကူ ျပဳသြားျခင္းလား။

မိတ္ေဆြတစ္ဦးမွ သူ၏သူငယ္ခ်င္းအား တရားအားထုတ္ရန္ တိုက္တြန္းရာမွ ထိုသူငယ္ခ်င္းက တရားအားထုတ္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ မိမိ ယူဆခ်က္ကို ေျပာလာျပန္ပါသည္။

ထိုလူငယ္မွ …မိမိသည္ အရက္ေသစာေသာက္စားမႈကုိ ယတိျပတ္ မစြန္႔ လႊတ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း၊ ထို႔အတြက္ အရက္ေသစာေသာက္စားမႈကို ယတိ ျပတ္ မစြန္႔လႊတ္ေသးဘဲ တရားအားထုတ္ပါက ဘုရားကို မ႐ိုေသရာက်ၿပီး ငရဲႀကီးမည္ ကို စိုးရိမ္မိေၾကာင္း…ထို႔အတြက္ …မိမိတရားအားမထုတ္လိုေၾကာင္း…. ေျပာပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ သီလပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းခ်က္မ်ားရွိျခင္းေၾကာင့္ တရားအားထုတ္ႏိုင္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါေၾကာင္း တရားအားထုတ္ရန္ျငင္းပယ္ ေလသည္။……
ဆရာေတာ္တစ္ပါးထံ ဒကာတစ္ဦးမွ မိမိတရားအားမထုတ္ျဖစ္ရျခင္း ၏အေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားျပန္သည္ကို တဆင့္ျပန္ၾကားရပါသည္။ …

ထိုဒကာမွ …..မိမိစိတ္မွာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပူပန္မႈ-စိတ္မခ်မႈ-စိတ္မရွည္မႈ-သီးမခံႏိုင္မႈ-ဂနာမၿငိမ္မႈ-ေယာက္ယက္ခတ္မႈ – မတည္ၿငိမ္မႈမ်ား အလြန္မ်ားျပား သျဖင့္ တစ္ခုခုတြင္ အာ႐ံု တည္ၿငိမ္ေစေရး သမာဓိရဖို႔ မလြယ္ကူေၾကာင္း၊ …. ထို႔ျပင္ စီးပြားေရးသေဘာအရ သူတပါးကို မထိခိုက္ေသာ္လည္း မိမိကုိယ္က်ဳိး စီးပြား ကာကြယ္ရန္ အလို႔ငွာ မုသားစကားမ်ားလည္း သံုးသံုး ေနရသျဖင့္ သီလပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းခ်က္မ်ားရွိေနေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ တရားအားထုတ္လုိ႔ျဖစ္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္းျပ ရွာေလသည္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္မွ ထိုဒကာႀကီးအား ဒကာႀကီး ေျပာစကားဟာ ေရာဂါျဖစ္ေနလို႔ ေဆးမေသာက္ေတာ့ဘူး….. လို႔ ေျပာတဲ့ လူနာစကားလို ျဖစ္ေနေၾကာင္း.. မိန္႔လိုက္ပါသည္။

ထိုကဲ့သို႔ အမ်ိဳးမ်ဳိးေသာ စိတ္ေသာကပူပန္မႈမ်ား-စိတ္မရွည္မႈ သီးမခံႏုိင္မႈ-ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္မႈစတဲ့ ေရာဂါမ်ား အတြက္လည္းတရားအားထုတ္မႈေဆးကို ေသာက္သံုးရေၾကာင္း။ …မုသားေျပာဆိုေနရသည္ ဆိုသည္မွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ မေျပာတတ္၍….. မွန္မွန္ကန္ကန္မေျပာရဲ၍ မုသားေျပာေနရျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း၊ တရားအလုပ္ကို ေလ့က်င့္ပါမ်ားေသာအခါ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာတတ္ ေအာင္ (မုသားမပါဘဲေျပာတတ္ေအာင္) တရား အသိဥာဏ္က သင္ၾကားေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားေလသည္။ ….မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ…. ဆိုတဲ့ စကားကို အတည္ယူေနတဲ့ ေလာကႀကီးထဲတြင္ တရားအသိဥာဏ္မပါ၀င္ပဲ မုသားမပါပဲ စကားေျပာဆိုႏိုင္သည့္ အေျခအေနကို ေစာင့္၍ တရားစတင္ အားထုတ္မည္ဆိုပါက မည္သုိ႔မွ် မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ရွင္းျပေလသည္။

၄။ ကိုယ္က်င့္သီလကို ဘာေၾကာင့္ေဖာက္ဖ်က္မိၾကတာလဲ

ဆရာေတာ္မွ ဆက္လက္၍ ….ကိုယ္က်င့္သီလ (ကံငါးပါး)ေဖာက္ဖ်က္သည္ ဆိုသည္မွာ မိမိ ေလာဘစိတ္-ေဒါသစိတ္မ်ား(မေနာကံ)ကို အဟုတ္တကယ္ ထင္မွတ္၍ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ စိတ္အလိုလိုက္မိရာမွ သီလ ခ်ဳိးေဖာက္မိျခင္း ျဖစ္ေလရာ ….မိမိေလာဘ-ေဒါသမ်ားကို မွန္ကန္ေသာနည္းလမ္းျဖင့္ စြန္႔လႊတ္ေနသည့္ တရားအလုပ္(စိတ္အလုပ္)ကို ျပဳလုပ္ေနျခင္းျဖင့္…. ကိုယ္က်င့္သီလ ကို အလိုလို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေၾကာင္း ….

တရားအားထုတ္၍ မဂ္ဥာဏ္-ဖိုလ္ဥာဏ္ အစစ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာမွသာ မုသာ၀ါဒ အပါအ၀င္ ကိုယ္က်င့္သီလေစာင့္ထိန္းမႈမွာ ေစာင့္ထိန္းေနစရာမလုိပဲ အမွန္တကယ္ အလုိလို လံုျခံဳသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း…. ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။

ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ….ေလာဘ-ေဒါသစိတ္မ်ားျဖစ္ေနေစသည့္ အဓိက အေၾကာင္းရင္း တရားခံအစစ္….ကို မသိပဲ…မစြန္႔လႊတ္ပဲ …ေလာဘ ေဒါသမ်ား ႀကီးက်ယ္စြာမထြက္ေပၚေသးသျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္စဥ္ လံုျခံဳေနေသာ ဖန္တီးထားသည့္ သီလကိုသာ အဓိကထားေနေလသည္။

ထိုသီလသည္ မိမိ ထိန္းခ်ဳပ္ သည္းခံႏိုင္မႈ အတိုင္းအတာ တစ္ခုကို ေက်ာ္လြန္ပါက (သို႔) အားႀကီးေသာ ေလာဘ-ေဒါသမ်ား ျဖစ္လာပါက အခ်ိန္မေရြး ျပန္လည္ က်ဳိးေပါက္သြားမည့္ သီလျဖစ္ေလသည္။

ကိုယ္က်င့္သီလကို က်ဳိးေပါက္ေစရန္ အဓိက ဖန္တီး ျပဳလုပ္ေနသည့္ ေလာဘ-ေဒါသ-ေမာဟ စသည့္ အကုသိုလ္စိတ္မ်ားကို မွန္ကန္စြာ စြန္႔လႊတ္ေနသည့္ တရားအလုပ္ကို အဓိကထားမွသာ ကိုယ္က်င့္သီလကို အမွန္တကယ္ လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ကိုယ္က်င့္သီလကို ေဖာက္ဖ်က္ေစရန္ ….အဓိက ဖန္တီးျပဳလုပ္ေနသည့္ ေလာဘ-ေဒါသ-မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုေလာဘ-ေဒါသစိတ္မ်ားကို ငါ့စိတ္-ငါ့ေဒါသအျဖစ္ အတည္ယူေနမႈ အဟုတ္ထင္ေနမႈ (ေမာဟ-အ၀ိဇၨာ) ကို လည္းေကာင္း… စြန္႔လႊတ္ေနသည့္ တရားအလုပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ….အေလာဘ-အေဒါသ-အေမာဟ- စိတ္မ်ား၏စြမ္းအားျဖင့္ … သူတပါးအား မတရားျပဳလိုစိတ္၊ မလုပ္ရမေနႏိုင္ ငမ္းငမ္းတက္ လိုခ်င္ ေတာင့္တစိတ္၊ မလိုမုန္း ထားစိတ္မ်ား ကင္းရွင္းေနမႈေၾကာင့္ သည္းခံ ေနစရာမလိုဘဲ ေစာင့္ထိန္းၿပီးျဖစ္ေနသည့္ အဓိသီလ အစစ္အမွန္ ျဖစ္ေပၚ ေရးကို အဓိကထားရေပမည္။ ……….တနည္းအားျဖင့္ သီလ ကိုယ္က်င့္ တရားကို အမွန္တကယ္ လံုျခံဳေစမည့္ အေၾကာင္းတရား အစစ္ ျဖစ္သည့္ တရားအလုပ္ကို အဓိကထားရေပမည္။ သို႔မွသာ က်ားသစ္ေစာင့္ေသာသီလမ်ဳိးမွသည္ အရိယာတို႔၏ အဓိသီလ သို႔ လမ္းစပြင့္ေပမည္။

သာသနာပကာလမ်ားကာလမ်ား၌လည္းေကာင္း၊ တျခားေသာ ဘာသာတရား မ်ားတြင္ပါ၊ လူသားတိုင္း ကုိယ္က်င့္သီလသည္ အေရးႀကီးမွန္းနားလည္ၾကေသာ္လည္း ေနရာတိုင္း လူမ်ဳိးတိုင္း အခ်ိန္တိုင္း တြင္ သတ္ျဖတ္မႈ၊ ခုိးမႈ၊ ၀ွက္မႈမ်ား၊ မတရားမႈ၊ အက်င့္ပ်က္ခ်စားမႈ၊ အႏိုင္က်င့္မႈ၊ ေစာ္ကားမႈ၊ လိမ္လည္လွည့္ျဖားခံရမႈမ်ား ၊ ေသာက္စားမူးယစ္မႈမ်ား မ႐ုိးႏိုင္ေအာင္ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ရွိေနရပါသနည္း။

ထိုအကုသိုလ္အလုပ္မ်ားကုိ က်ဴးလြန္မိခဲ့ေသာသူမ်ားအား ကိုယ္က်င့္ သီလကို အေရးတႀကီး ေစာင့္ထိန္းရမည့္ တရားမ်ားအျဖစ္ မိတ္ေဆြ ဆံုးမစကား သြားေရာက္ေျပာဆိုပါက ထိုသူတို႔၏ ဦးေႏွာက္ ႏွင့္ ပါးစပ္တို႔မွ နားလည္ လက္ခံပါသည္ဟု ေျပာမွာ ၁၀၀%ေသခ်ာေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ကိုယ္က်င့္သီလ က်ဴးလြန္ဖို႔ရန္ အေျခအေန အခြင့္အေရးမ်ား ႀကံဳႀကိဳက္ လာသည့္အခါ ထိုသူတို႔သည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေလာဘ-ေဒါသတို႔ကို အဟုတ္ထင္ကာ အလိုလိုက္မိျပန္ၿပီး အကုသိုလ္ အမႈမ်ားကို တဖန္ က်ဴးလြန္ မိၾကျပန္ေလသည္။

လူတိုင္းအားလံုးနီးပါး ကိုယ္က်င့္သီလ၏ အေရးႀကီးပံုကုိ လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္က်င့္သီလ ေဖာက္ဖ်က္မႈမ်ား (မတရားမူမ်ား)ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ျပႆနာမ်ား မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရ ေၾကာင္း ဦးေႏွာက္မွ နားလည္ လက္ခံယံုၾကည္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း အားႀကီးေသာေလာဘ-ေဒါသတို႔ တကယ္ ျဖစ္လာသည့္အခါ မည္သူသည္ ကိုယ္က်င့္ သီလအတြက္ စိတ္ခ်ရ ပါသည္ဟု မိတ္ေဆြ ထင္ပါသနည္း။

ဓားမကူးဆရာေတာ္၏အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း၊ ဘုရားေလာင္း စ်ာန္ရရေသ့ႀကီး ဟရိတစ… ဘုရင့္မိဖုရားႀကီးႏွင့္ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ က်ဴးလြန္မိမႈ(ပါတာကန၀ကနိပါတ္) အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ လည္းေကာင္း အားႀကီးေသာ ကိေလသာႏွင့္ တကယ္ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ၀ိပႆနာ ပညာဥာဏ္-မဂ္ဥာဏ္-ဖိုလ္ဥာဏ္ပညာ မ်ား မပါ၀င္ေသာကိုယ္က်င့္သီလသည္ အခ်ိန္မေရြး က်ဳိးေပါက္သြားႏိုင္ေၾကာင္း သင္ခန္းစာရေစပါသည္။

ယခုဆိုလွ်င္ အိႏၵိယအက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ အျပစ္က်ဴးလြန္သူမ်ားအား အက်င့္သီလ စာရိတၱေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ ဆံုးမစကားမ်ား တြင္တြင္ ေျပာၾကား ေနျခင္းထက္ …… ၀ိပႆနာတရားအလုပ္ကို (ဆရာႀကီး ဂိုအင္ကာ အကူအညီျဖင့္) အက်ဥ္းသားမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႕ က်င့္သံုး ၾကည့္ေစျခင္းျဖင့္ ….စိတ္ဓါတ္မ်ားေျပာင္းလဲၿပီး ကိုယ္က်င့္သီလ ကို အမွန္တကယ္ ေစာင့္ထိန္းလာႏိုင္ေစမည့္ အဓိက အေၾကာင္းတရားအစစ္ကို အဓိကထား စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးမႈကား ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အတုယူစရာပင္။

ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္လည္း သုတၱန္တစ္ခုတြင္ ၀ိနည္းသိကၡာမ်ား မ်ားျပားလြန္း၍ မေစာင့္ထိန္းႏိုင္ေတာ့ဟု ဆိုကာ လူထြက္လိုသူ ရဟန္းတပါးအား ၀ိနည္းသိကၡာမ်ား မ်ားျပားလြန္း၍ မေစာင့္ထိန္းႏိုင္ဟုဆိုပါက စိတ္(မေနာကံ) တစ္ခုတည္းကို ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ပါကလည္း လူထြက္စရာ မလိုေၾကာင္း မိန္႔ၾကား ဖူးေလသည္။ ကာယံမႈ၊ ၀စီကံမႈမ်ား က်ဴးလြန္ ေဖာက္ျပားျခင္း သည္ မေနာကံကပင္ စတင္ ျမစ္ဖ်ားခံ လာသည္မဟုတ္ပါေလာ။ မေနာကံမွ်ပင္ မျဖစ္သူသည္ အဘယ္မွာလွ်င္ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈမ်ားကို သက်ဴးလြန္ ေဖာက္ျပားႏိုင္ပါမည္နည္း။

ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ သီလ-သမာဓိ-ပညာ ကို ေလွကားသံုးထစ္အျဖစ္ ယူဆျခင္းထက္ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ စားပြဲခံုအျဖစ္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳေနေသာ တရားမ်ားအျဖစ္ နားလည္ဖို႔လိုအပ္ေပမည္။ ေလာဘ-ေဒါသကို အျမစ္ျပတ္စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသာ ၀ိပႆနာပညာ မပါ၀င္ပဲ ေစာင့္ထိန္းေနေသာ သီလ သည္ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္း က်ဴိးေနေသာ သံုးေခ်ာင္းေထာက္စားပြဲ ကဲ့သို႔ အေျခအေနတစ္ခု ေၾကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ေမွာက္လဲသြားႏိုင္ေပသည္။

၅။ ကိုယ္က်င့္သီလ ေဖာက္ဖ်က္မႈ ၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္း တရားခံ အစစ္ (သို႔) သမုဒယသစၥာ (သုိ႔) အ၀ိဇၨာ ႏွင့္ တဏွာ
ကိုယ္က်င့္သီလ ေဖာက္ဖ်က္မိျခင္းသည္ ငါ-ငါ့ဟာ၊ သူ-သူ႔ဟာ၊ ဟူေသာ တစ္ခုခု၊ တစ္ဦးဦး၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ ပုဂၢိဳလ္-သတၱ၀ါ အမွန္ျဖစ္သည္ဟု အဟုတ္ထင္မွတ္ၿပီး ငါ-သူတပါး ခြဲျခားမႈ ေသာအယူကို အတည္ယူရာမွ တဆင့္ ……ထိုတစ္ခုခု-အတၱ-(ငါ) တစ္ဦးဦး-တစ္ေယာက္ေယာက္ ခ်မ္းသာေရးခံစားႏိုင္ေရး အဓိကထားရာမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အားႀကီးသည့္ ေလာဘ-ေဒါသမ်ား(တဏွာ) ကို အလုိလိုက္ရာမွ ကိုယ္က်င့္သီလ ကို ေဖာက္ဖ်က္မိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ျဖစ္ေလရာ….
ထို… ငါ၊ ငါ့ဟာ၊ သူ၊ သူ႕ဟာ ဆိုသည့္ တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ ပုဂၢိဳလ္-သတၱ၀ါ ဆိုတာ ဧကန္ ဟုတ္ေနသည္။ ဧကန္ျဖစ္ေနသည္ ဆိုေသာ ထင္ျမင္ခ်က္ (အ၀ိဇၨာ) ကို မွန္ကန္စြာ စြန္႔လႊတ္တတ္ပါက … (သကၠာယဒိ႒ိ) ကို မွန္ကန္စြာ စြန္႔လႊတ္တတ္ပါက-

၁) သတၱ၀ါအျဖစ္ ကို အဟုတ္ထင္ကာ ထိုသတၱ၀ါဘ၀ကို ဖ်က္ဆီးပစ္သည့္ ပါဏာတိပါတ ကံသည္လည္းေကာင္း၊ (သို႔) မိမိတြင္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ေလာဘ-ေဒါသစိတ္ကို မျမင္ႏိုင္ေသာ တစ္ခုခု အျဖစ္…အတည္ယူ အဟုတ္ထင္ကာ …က်ဴးလြန္သည့္ ပါဏာတိပါတာကံသည္လည္းေကာင္း၊
၂) စိတ္ထဲမွ သူ႔ဟာ ငါ့ဟာ အျဖစ္ခြဲျခားမႈကို …အဟုတ္ထင္မွတ္ကာ… သူ႔ဟာ ကို ငါ့ဟာအျဖစ္ မတရားသိမ္းပိုက္သည့္ အဒိႏၷာဒါနာ ကံသည္ လည္းေကာင္း၊
၃) မိမိရာဂစိတ္ကို မျမင္ႏိုင္ေသာ တစ္ခုခုအျဖစ္ …အတည္ယူဆကာ အဟုတ္ ထင္မွတ္ကာ… က်ဴးလြန္သည့္ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ သည္ လည္းေကာင္း၊
၄) မိမိေၾကာက္စိတ္-အားငယ္စိတ္-မတရားလိုခ်င္စိတ္-စိုးရိမ္စိတ္-မနာလိုစိတ္-၀န္တိုစိတ္ တို႔၏ေတာင္းဆိုမႈ မ်ားကုိ …အဟုတ္ထင္ကာ က်ဴးလြန္သည့္ မုသာ၀ါဒကံသည္လည္းေကာင္း၊
၅) ယစ္မူးသည့္ မိန္းေမာသည့္ ခံစားခ်က္မ်ားကုိ အဟုတ္ထင္ကာ အတည္ ယူၿပီး ထိုခံစားခ်က္မ်ား မျပတ္တရစပ္ ျဖစ္ေပၚေနေစရန္ က်ဴးလြန္သည့္ သူရာေမရယကံသည္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ေပ။
ငါ-ငါ့ဟာ၊ သူ-သူ႔ဟာ ဟူေသာ တစ္ခုခု၊တစ္ဦးဦး၊ တစ္ေယာက္ ေယာက္၊ သက္ရွိ-သက္မဲ့ ၊ ပုဂၢိဳလ္-သတၱ၀ါဟူေသာအယူ ကို ယူရာမွ ဆုပ္ကိုင္ရာမွတဆင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေလာဘ-ေဒါသ မ်ားကို အဟုတ္ ထင္မွတ္ကာ… အတည္ယူရာမွတဆင့္ ကံငါးပါးကုိ က်ဴးလြန္မိၾက ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ သိနားလည္ ထားရေပမည္။

ဒီေနရာမွာ ဥာဏ္ႀကီးရွင္တခ်ဳိ႕ ေစာကဒတက္လာႏိုင္မႈကိုလည္း ရွင္းျပ လိုပါသည္။ တခ်ဳိ႕က ငါ-သူတပါး၊ ပုဂၢဳိလ္၊ သတၱ၀ါ မဟုတ္ဟု ဆိုပါက ….အသက္မရွိ….ဟု ယူဆၿပီး…… သူလည္း ဓါတ္ႀကီးေလးပါး၊ ဓါးလည္း ဓါတ္ႀကီးေလးပါး သူ႔ခႏၶာထဲ ဓါးနဲ႔ ထိုးသြင္းရင္ မခက္ေပေလာ ဆိုလာႏိုင္ပါသည္။ လုပ္ရပ္တုိင္းမွာ မေနာကံ၏ ေစ့ေဆာ္မႈပါမွသာ ျဖစ္ပြားႏိုင္ေလသည္။ မေနာကံ၏ ေစ့ေဆာ္မႈ မပါပဲ ကာယကံ၊ ၀စီကံတို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။

သူတပါးကို ဓါးနဲ႔ ထိုးတယ္ ဆိုကတည္းက …ေသေစလိုတဲ့ မေနာကံ…သည္လည္းေကာင္း၊ ေသေစလိုတယ္ဆိုကတည္းက မိမိဓါးျဖင့္ ထိုးသြင္းခံရ မည့္သူသည္ ….အသက္ရွိသည့္ သတၱ၀ါ….ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးဦး၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ေကာင္ေကာင္ဟူသည့္ ပုဂၢဳိလ္၊ သတၱ၀ါ ဧကန္ျဖစ္ သည္ ဟူေသာအယူကို လည္းေကာင္း ယူထားၿပီးသူ ျဖစ္ရမည့္အျပင္ ထို ပုဂၢဳိလ္၊ သတၱ၀ါ၏ အျဖစ္(ဘ၀)ကို အဟုတ္ထင္မႈ ေမာဟ ႏွင့္အတူ ထို ပုဂၢဳိလ္၊ သတၱ၀ါ၏ အျဖစ္ ကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုမႈ ေဒါသ အားႀကီးစြာ ျဖစ္ေပၚေနရေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ-သူတပါး၊ ပုဂၢဳိလ္၊ သတၱ၀ါ ဟူေသာ တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ကို အဟုတ္တကယ္ ဧကန္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆထားမႈ သကၠာယဒိ႒ိ ကို သုတမယဥာဏ္၊ စိႏၲာမယဥာဏ္၊ ဘာ၀နာမယဥာဏ္ ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ စြန္႔လႊတ္ထားႏိုင္ၿပီးသူ ဧကန္အမွန္ျဖစ္ပါက ထိုသူ႔အတြက္ ကိုယ့္က်င့္သီလေဖာက္ဖ်က္မႈသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္မွ် ျဖစ္လာႏိုင္စရာ မရွိေတာ့ေပ။ …….

ကိုယ္က်င့္သီလေဖာက္ဖ်က္မိျခင္း၏ အဓိက အေၾကာင္းရင္းအစစ္ ျဖစ္သည့္ …….ငါ- ငါ့ဟာ၊ သူ-သူ႔ဟာ ဆိုသည့္ တစ္ခုခု၊ တစ္ဦးဦး တစ္ေယာက္ေယာက္၊ သက္ရွိ-သက္မဲ့ ၊ ပုဂၢိဳလ္-သတၱ၀ါ ဟူေသာအယူ ကို သစၥာတရားကို မေမ့မႈ၊ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္မႈျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ စြန္႔လႊတ္တတ္မွသာ…..ကိုယ့္က်င့္သီလေစာင့္ထိန္းမႈအတြက္ အမွန္တကယ္ စိတ္ခ်ရေပမည္။
အေၾကာင္းရင္းအစစ္ကုိ သတ္ႏိုင္မွသာ အက်ဴိးရပ္ေပလိမ့္မည္။ …. သို႔မဟုတ္ပါက ကြၽႏ္ုပ္တို႔ေစာင့္ေသာ သီလမွာ သားေကာင္မလာေသးခ်ိန္ထိ ဥပုပ္ေစာင့္ေသာ က်ားသစ္၏ဥပုပ္သီလမ်ဳိးသာျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္မေရြး ေလာဘ-ေဒါသမ်ားေၾကာင့္ က်ဳိးပ်က္သြားႏိုင္ေပသည္။

သည္းခံႏိုင္ေသာအတိုင္းအတာ ကိို မေက်ာ္လြန္ေသးသျဖင့္ ၿမဲေနေသာ သီလ (သို႔) ေလာဘ-ေဒါသ-ေသာက တို႔ အားႀကီးစြာမျဖစ္ေပၚေသးမီ ထိန္းထားေသာသီလမ်ဳိးႏွင့္သာ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲေနပါက …မဂ္ဥာဏ္-ဖိုလ္ဥာဏ္စြမ္းအား- အေလာဘ-အေဒါသ-အေမာဟစိတ္စြမ္းအားမ်ားျဖင့္ …ထိန္းေနစရာမလုိဘဲ-သည္းခံ ေနစရာမလုိဘဲ အလိုလို လံုျခံဳၿပီးသား ျဖစ္ေနသည့္ အဓိသီလမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုသီလမ်ားကို ျဖစ္ေစမည့္ တကယ့္ အေၾကာင္းတရားအစစ္အမွန္ကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔ မည္သုိ႔မွ် နားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

၆။ ထိန္းထားေနရေသာသီလသည္ မထိန္းႏိုင္ေသာအခါ ….ထားေနရေသာေမတၱာသည္ မထားႏိုင္ေသာအခါ.

ထုိ႔အတူ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ေမတၱာတရားပြားမ်ားမႈသည္ အလြန္ေက်းဇူး မ်ား ေၾကာင္း လူတိုင္းေဆာင္ထားသင့္ေသာ တရားျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အထပ္ ထပ္ ၾကားနာၾကခဲ့ဖူးေလၿပီ။ ေမတၱာတရားအေၾကာင္းဖြဲ႔ဆိုေသာ ေတးသီ ခ်င္းမ်ား၊ တရားေခြမ်ားလည္း ကြၽႏ္ုပ္တို႔ မၾကာခဏ ၾကားနာဖူးခဲ့ေလၿပီ။ ကြၽႏ္ု္ပ္တို႔ ေမတၱာသုတ္မ်ား ေမတၱာပို႔နည္းမ်ား အလြတ္ရေနေလာက္ေအာင္ မၾကာခဏ လုပ္ေဆာင္ရြတ္ဆိုခဲ့ၾကဖူးေလၿပီ။

သို႔ရာတြင္ အစိုးရမွ အခြန္ေတြ တိုးျမႇင့္ေတာ့မည္ဟု သတင္းၾကား ေသာအခါ တြင္လည္းေကာင္း၊ မိမိေလာက္ ပညာ အရည္အခ်င္း-အေတြ႔အႀကံဳ မရွိသူအား အထက္လူႀကီးမွ မိမိအထက္ရာထူးေနရာသို႔ တိုးျမႇင့္ေပးေတာ့မည္ဟု သိရေသာအခါတြင္ လည္းေကာင္း၊ မိမိအခ်စ္ဆံုး သားေလးအား ေက်ာင္းတြင္ အတန္းေဖာ္တစ္ဦးမွ အေၾကာင္းမဲ့ ခဲတံႏွင့္ေသြးထြက္ေအာင္ ထိုးလိုက္သည္ဟု သိရေသာ အခါတြင္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔အိမ္မွ ၾကက္ေပါက္ေလးမ်ားကို ေဘးအိမ္မွ ေၾကာင္ႀကီးမွ လာလာခ်ီေနသည္ဟု သိရေသာအခါ တြင္ လည္းေကာင္း ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ …သတၱ၀ါအားလံုး ခ်မ္းသာေစပါေစ.. ၀စီကံမွ ေမတၱာပို႔ေနေသာ္လည္း ရင္ထဲမွာေတာ့ ခြ်င္းခ်က္မ်ားျဖင့္ ေယာက္ယက္ ခတ္ေနသည္ကို ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္စစ္ တတ္သူမ်ား လြယ္ကူစြာ သိရွိႏိုင္ေလသည္။

ေဒါသစိတ္-ေလာဘစိတ္မ်ားကို …အဟုတ္မထင္ဘဲ အလိုမလိုက္ဘဲ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္သည့္ ၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာ မပါ၀င္ဘဲ လုပ္ယူ ဖန္တီး ထားေသာ ေမတၱာသည္ မထားႏိုင္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေဒါသစိတ္က ဘြားဘြားႀကီး ေပၚလာေလသည္။
ထားေနေသာ ေမတၱာသည္ မထားႏိုင္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ေမတၱာမရွိ ျဖစ္ေလသည္။ ထိန္းထားေသာ သီလသည္ မထိန္းႏိုင္ေသာ အခ်ိန္တြင္ သီလမရွိ ျဖစ္ေလသည္။ …စစ္မွန္ေသာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာမယပညာ ေၾကာင့္ ျဖစ္လာသည့္ အေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ … ထားစရာမလုိပဲ အလိုလို ျဖစ္ေနသည့္ ေမတၱာကို …စစ္မွန္ေသာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာမယပညာကို မက်င့္သံုးဖူးပါက ကြၽႏ္ုပ္တို႔ မည္သုိ႔မွ် နားလည္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။

ထိန္းထားရေသာသီလသည္ မထိန္းထားေသာအခါတြင္လည္းေကာင္း၊ ထားေနရေသာေမတၱာသည္ မထားႏုိင္ေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္လည္းေကာင္း အားႀကီးေသာ ေလာဘ-ေဒါသတုိ႔၏ ႏွိပ္စက္မႈေအာင္တြင္ ျပားျပား၀ပ္သြာ းေလသည္။

ထိန္းေနရတယ္ ဆိုကတည္းက ကိေလသာစိတ္-အ႐ူးစိတ္-အ႐ူး ေရာဂါက ရင္ထဲက ရွိေနၿပီး ထြက္ထြက္လာေနေသာေၾကာင့္ ထိန္းေနရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ဒါဟာ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ မိမိအိမ္တြင္ အိမ္သားတစ္ဦး အ႐ူးေရာဂါ ျဖစ္ေနျခင္းကို ေပ်ာက္ေအာင္ ကုသေပးႏိုင္ပါလွ်က္ …. ကုသျခင္းမျပဳပဲ … ထိုသူ အ႐ူးနာေရာဂါ.. ထ..ထ.. ေသာအခါ မွသာ အျပစ္မလုပ္မိ ေအာင္…ကဲ့ရဲ႕စရာမျဖစ္ေအာင္ ထုိလူကို ထိန္းထိန္းေပးေန သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေလသည္။

တနည္းဆိုေသာ္ ရွားမီးခဲအား ေရျဖင့္ၿငိမ္းသတ္ရန္ အခြင့္အေရးရပါလွ်က္ မၿငိမ္းဘဲ အေပၚမွ ျပာမ်ားျဖင့္ ဖံုးထားသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ ကိေလသာ ေလျပင္းမ်ားတိုက္ခတ္လာေသာအခ်ိန္ ျပာျဖင့္ ဖံုးလို႔မရခိုက္ ရွားမီးခဲမ်ား တရဲရဲ ျပန္လည္ ေတာက္ေလာင္ေနျပန္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေလသည္။

တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊ တစ္ေနရာရာ စသည္ျဖင့္ ငါ ငါ့ဟာ ၊ သူ သူ႕ဟာဟူ၍ ခြဲျခား ထင္ျမင္ေနေအာင္ ….အ၀ိဇၨာ၏ လွည့္စာမႈေအာက္ …မိမိနားလည္သည့္ ေလာဘ-ေဒါသ-ေသာကစိတ္ မ်ားကို အဓိကထား အတည္ယူေနမိကာ ….ထိုစိတ္မ်ားရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈအတိုင္း ျပဳလုပ္ရာမွ…ေမတၱာ- က႐ုဏာ ကင္းမဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား ကို လုပ္ေဆာင္မိ ၾကေလသည္။ သီလတရားတို႔ကို ေဖာက္ဖ်က္မိၾက ေလသည္။

သီလမ်ားသည္ လည္း ေဆာက္တည္လိုက္ ပ်က္သြားလိုက္ မဆံုးႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ေခ်ၿပီ။ ေမတၱာတရား တို႔သည္လည္း မေက်နပ္မႈ အလိုမက်မႈတို႔ေအာက္ ျပားျပား၀ပ္ခဲ့ရသည္မွာ မေရမတြက္ေအာင္ ရွိခဲ့ေခ်ၿပီ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လည္း သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ႀကီးမွ လူတစ္သိန္းေသလို႔ သုဂတိ တစ္ေယာက္ ေရာက္ဖို႔ အလြန္ခဲယဥ္းေၾကာင္း မိန္႔ၾကားဖူးေလသည္။

၇) ကိုယ္က်င့္သီလအစစ္ – ေမတၱာတရား – သဒၶါတရား အစစ္အမွန္ ျဖစ္ေပၚေရး အဓိကထားရမည့္ အေၾကာင္းရင္းမွန္

ထို႔အတူ ဗုဒါၶႏုႆတိသည္လည္းေကာင္း ကိေလသာကင္းေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား ဟု ၀စီကံမွ တတြတ္တြတ္ရြတ္ဆုိေနေသာ္လည္း ေလာဘ-ေဒါသ-ေသာက မ်ားႏွင့္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနေသာ ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အဘယ္မွာလွ်င္ ေလာဘ- ေဒါသ ကင္းေသာ ဘုရားရွင္၏ဥာဏ္ေတာ္ (အေလာဘ-အေဒါသ-အေမာဟစိတ္မ်ား) ကို နားလည္ မွန္းဆႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ …
ဘုရားရွင္၏ဥာဏ္ေတာ္ (အေလာဘ-အေဒါသ-အေမာဟစိတ္မ်ား) ကို ဘာမွန္းမသိဘဲ ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳပါသည္ဆိုေသာ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ အဘယ္မွာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ၾကည္ညိဳမႈ သဒၶါတရားသည္ ျဖစ္ႏိုင္ပါမည္နည္း။

ထိုေၾကာင့္လည္း အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ၾကည္ညိဳမႈေျပာင္းသြားေသာ (ဘာသာေျပာင္းသြားေသာ) ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္တို႔သည္လည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ ရွိေနမည္သာ။

သုတၱန္တစ္ခုတြင္ ဒကာတစ္ဦးသည္ ဗုဒၶအား ဆြမ္းဒါနျပဳရန္အတြက္ ရက္ခ်ိန္း ေရြ႕ဆိုင္းရေသာအခါ ရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္မွ ထိုသူ၏ ဒါနပစၥည္းမ်ား အတြက္ ထိုရက္ခ်ိန္းတိုင္ေအာင္ မပ်က္စီးဖို႔ အာမခံေသာ္လည္း ထိုသူ၏ သဒါၶတရား ကိုေတာ့ အာမ..မခံႏိုင္ပါဟု ဆိုခဲ့ေလသည္….။

ေလာဘ-ေဒါသ-ေမာဟ မ်ားကို စြန္႔လႊတ္ျခင္း အတတ္ပညာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာမယပညာ မပါ၀င္ပဲ ေလာဘ-ေဒါသ-ေမာဟ မ်ားရင္၀ယ္ပိုက္လွ်က္ ပုထုဇဥ္တို႔၏ ၾကည္ညိဳမႈ၊ လွဴဒါန္းလိုမႈ၊ သီလ ေစာင့္ထိန္း မႈတို႔သည္ အဘယ္မွာလွ်င္ စိတ္ခ်ရ ပါမည္နည္း။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးမွ သစၥာသိၿပီး (၀ိပႆနာ ဥာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ၿပီး) ဒါန-သီလျပဳရန္ လည္းေကာင္း၊ သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ႀကီးမွ အသိ တစ္လံုး အျမတ္ဆံုး ဟူ၍လည္းေကာင္း ဆံုးမ ခဲ့ေလ သည္။

ယာယီကုထံုးသည္ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ အက်ဳိးရွိသည္မွန္ေသာ္လည္း ……ယာယီကုထံုးသည္ ယာယီသာလွ်င္ ျဖစ္သင့္ေပလိမ့္မည္.. ယာယီကုထံုးသည္ အစစ္အမွန္ကုထံုးမလာေသးမီ သံုးရျခင္းျဖစ္ေလရာ ယာယီသာလွ်င္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္.. ..ယာယီကုထံုးကို တကယ့္အစစ္အမွန္ကုထံုးအျဖစ္ ထင္မွတ္မိသြားပါက တကယ့္အစစ္အမွန္ ကုထံုးႏွင့္ အလြဲႀကီး လြဲေပမည္။

အမွန္တရား သစၥာတရားကို မေမ့မႈ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္မႈျဖင့္ တစ္ခုခု၊ တစ္ဦးဦး တစ္ေယာက္ေယာက္၊ သက္ရွိ-သက္မဲ့၊ ပုဂၢိဳလ္-သတၱ၀ါ ဟူေသာ အယူကို ယာယီ မွ သည္ အျမစ္ျပတ္စြန္႔လႊတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ လာေသာ အေလာဘ-အေဒါသ-အေမာဟစိတ္မ်ားျဖင့္ ……
….ထိန္းေနစရာမလိုဘဲ လံုျခံဳသြားသည့္ ကိုယ္က်င့္သီလမ်ဴိး ……
….ထားေနစရာမလိုဘဲ အလိုလို ျဖစ္ေပၚေနသည့္ေမတၱာမ်ဳိး…
….ဂုဏ္ေတာ္ပြားေနစရာမလုိဘဲ ဘုရားရွင္၏ အေလာဘ-အေဒါသ-အေမာဟစိတ္(ဥာဏ္ေတာ္)မ်ားကို အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ သိနားလည္လွ်က္ အလုိလိုျဖစ္ေပၚေနသည့္ ၾကည္ညိဳမႈ သဒၶါတရားမ်ဳိး ….ထိျဖစ္ေပၚေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားသြားရေပမည္။

ကြၽႏိုပ္တို႔….အဓိကထားရမည့္ အရာမ်ားကို အဓိက မထားတတ္ပါက ….အဓိကမဟုတ္သည္မ်ားကိုသာ အဓိကထားမိေလေတာ့သည္။

အဓိကမဟုတ္သည္မ်ားကို အဓိကထားမိရာမွ ကြၽႏ္ုပ္တို႔တေတြဟာ ရရွိသင့္သည္ အခြင့္အေရးမ်ား ဆံုး႐ႈံးခဲ့သည္မွာလည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိခဲ့ေခ်ၿပီ။ ဘ၀မွေပးေသာ သင္ခန္းစာဆိုသည္မ်ားလည္း သင္ယူလို႔မဆံုး။ lessons ေပးခဲ့ရလို႔ မဆံုး ျဖစ္ခဲ့ေခ်ၿပီ။

ယခုကာလတြင္ လြတ္ေျမာက္မႈ၊ တည္ၿမဲမႈ၊ ခ်မ္းသာမႈအစစ္အမွန္ကို အမွန္တကယ္ ေပးစြမ္းႏိုင္သည့္ တစ္ေၾကာင္း တည္း ေသာ မဂၢင္လမ္းႀကီး ထင္ထင္ရွားရွား ရွိျခင္းေၾကာင့္ ယခုေခတ္ကာလကို အခ်ိန္ ကာလ ပညတ္အားျဖင့္ ၀ိမုတၱိ ေခတ္ႀကီးဟု ေခၚၾကေပသည္။

၀ိမုတၱိေခတ္ႀကီးႏွင့္ ႀကံဳခိုက္ ၀ိမုတၱိ (လြတ္ေျမာက္ေအးၿငိမ္းမႈခ်မ္းသာအစစ္)ျဖစ္ေပၚေရး အေၾကာင္းရင္း အစစ္ အမွန္ျဖစ္သည့္ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ မဂၢင္လမ္း၊ မဂၢင္လုပ္ငန္း တရား အားထုတ္မႈကို နားလည္မႈလြဲကာ အဓိက မထားမိပါက ၀ိမုတၱိေခတ္ႀကီးကို သကၠရာဇ္အားျဖင့္ ေတြ႕ႀကံဳသည္ဆိုေသာ္လည္း အလြဲႀကီး လြဲေနေလၿပီ။

၈) ျငင္းပယ္မႈမ်ား ႏွင့္ ၿငိတြယ္မႈမ်ား (သို႔) လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား

မွန္မွန္ကန္ကန္နားလည္မႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ပင္ …..
တခ်ဳိ႕က တရား အားထုတ္ပါ က ႐ူးတတ္သည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ….
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တရား အား မထုတ္နဲ႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အားထုတ္ရင္ ေလာကီႀကီးပြား တိုးတက္ေရး ေတြ ဆုတ္ယုတ္ကုန္မယ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊….
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း တစ္ကုိယ္ ေကာင္းဆန္တဲ့အလုပ္၊ ကုိယ္လြတ္႐ုန္းတဲ့ အလုပ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ….
တခ်ဳိ႕ကေတာ့လည္း လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွ သတ္မွတ္ေသာ လူေကာင္းဘ၀ ကို အဟုတ္ထင္ၿပီး …..((ငါမေကာင္းတာ ဘာမွမလုပ္ ဒါေၾကာင့္ တရားအားထုတ္ရန္ မလို )) ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ….
တခ်ဳိ႔ကလည္း ဒါန-သီလ-စတဲ့ ပါရမီလုပ္ငန္း ေတြ အရင္လုပ္ …တရားအလုပ္က ပါရမီေတြျပည့္မွ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ဟူ၍ လည္းေကာင္း……
မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ပါရမီကို ျပည့္မျပည့္ တိုင္းတာလို႔ လည္းမရဘဲ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ဟာ ကုိယ္ထင္ရာ ကိုယ္အမွန္တရား လုပ္ေနၾကပါသည္ …. …..

စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ႀကီး ကေတာ့ ပါရမီကို လႊဲခ်သူမ်ားအတြက္ အတိတ္က ပါရမီ ၁% သာရွိခဲ့ပါက ယခုဘ၀တြင္ ၉၉% လုပ္ဖို႔ပဲျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရင္ဘ၀တြင္ ပါရမီ ၉၉% ရွိခဲ့ၿပီး၊ ယခုဘ၀တြင္ ၁% မွ် မလုပ္ျဖစ္ပါက မည္သုိ႔မွ် အမွန္တရားအတြက္ လမ္းပြင့္စရာမရွိေၾကာင္း ဆံုးမဖူးေလသည္။

စြန္းလြန္းဆရာေတာ္၊ သဲအင္းဂူဆရာေတာ္၊ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္၊ ဆူနာမီဆရာေတာ္ စသည္ျဖင့္ ဆရာေတာ္မ်ား သည္ ဒါန သီလ စေသာ ဘာသာျခားမ်ားပင္ နားလည္ၿပီး လုပ္ေဆာင္တတ္ေနေသာတရားမ်ားေလာက္ ကို လုပ္ ေဆာင္တတ္ေစဖို႔ ဗုဒၶ ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္းမဟုတ္ဘဲ ….
၀ိပႆနာတရားတည္းဟူေသာ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္း-မဂၢင္ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကေစၿပီး တကယ့္ခ်မ္းသာအစစ္ကို ရရွိ ၾကေစရန္ ဗုဒၶ ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ …..
၀ိပႆနာ ဘာ၀နာမယပညာ (သို႔) သစၥာတရား ကို မေမ့မႈ၊ ႏွလံုးသြင္းတတ္မႈ (မဂၢင္အလုပ္) ကို အဓိကထားျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေလာဘ-အေဒါသစိတ္ မ်ားသည္ ဒါန၊ သီလတို႔ကို အရင္ကထက္ ေလးနက္စြာ၊ လံုျခဳံစြာ ျပဳလုပ္-ေစာင့္ထိန္း လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာ အထပ္ထပ္ ရွင္းျပ – သင္ျပ ေပးခဲ့ၾကေသာ္လည္း ……
အခ်ဳိ႕သည္ သိလွ်က္ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တခ်ဳိ႕လည္း နားစြန္နားဖ်ား နားေထာင္လွ်က္ နားလည္မႈ လြဲျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ၀ိပႆနာ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ ဒါန၊ သီလကို ပယ္ေနသည္-ေသးသိမ္ ေအာင္ ေျပာ ေနသည္ ဟူ၍ ေ၀ဖန္ၾကကာ အမွန္တရားႏွင့္ အေ၀းႀကီး ေ၀းရျပန္ေလသည္။

ကြၽႏ္ုပ္တို႔ တရားအလုပ္ (သို႔) မဂၢင္အလုပ္အေပၚ အမ်ဳိးမ်ဴိး ထင္ျမင္ ခ်က္ေပးကာ ျငင္းပယ္မႈမ်ား ကို လည္း ကြၽႏ္ု္ပ္တို႔ ၾကားေနရပါသည္။

အမ်ဳိးမ်ဴိးေသာ ျပႆနာဒုကၡမ်ားကို ဖန္တီးေနသည့္ ကိေလသာမ်ားကို စြန္႔လႊတ္သည့္ တစ္ေၾကာင္း တည္းေသာမဂၢင္လမ္းကို ဘာနည္း၊ ညာနည္းဟူ၍ သတ္မွတ္ကာ ၿငိတြယ္စြဲလမ္းေနမႈမ်ား ကိုလည္း ကြၽႏု္ပ္တို႔ တရားစခန္း တခ်ဳိ႕တြင္ေတြ႕ျမင္ ေနရသည္မွာ ဖံုးကြယ္စရာမလိုဟု ထင္ပါ သည္။

…..ဘာနည္း၊ ညာနည္း၊ ဘာပဲ၊ ညာပဲ စသည္ျဖင့္ တစ္ခုခု ကို အဟုတ္ ထင္မွတ္ကာ ၿငိတြယ္ေနမႈ (ေလာဘ တရား) ကိုလည္းေကာင္း၊
…..မိမိ တန္ဖိုးထားေနမႈ စံ ႏွင့္ မကုိက္ညီေသာေၾကာင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္လွ်က္ အလုိမက်ျဖစ္လွ်က္ …………….ျငင္းပယ္ေနမႈ (ေဒါသတရား)ကို လည္းေကာင္း …
……ထို ေလာဘ-ေဒါသ-မ်ားကို အဟုတ္ထင္ေနမႈ (ေမာဟတရား) ကို လည္းေကာင္း ……စြန္႔လႊတ္သည့္ အတတ္ပညာ (တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ မဂၢင္ အလုပ္အစစ္)သည္ မည္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ မွ ျငင္းဆန္ရန္ မသင့္ ေလ်ာ္ေပ။

၉။ နံပါတ္တစ္ ထားရန္အလုပ္

ထို႔ေၾကာင့္လည္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးက တရားအလုပ္ အားထုတ္မႈ (တစ္ခုခုကို ႐ႈမွတ္ေနရန္) ထက္ ဒိ႒ိျပဳတ္ေရးအလုပ္(သို႔) တရားအလုပ္ အေပၚ မွန္မွန္ကန္ကန္နားလည္ေရး (သစၥာတရားမ်ားကိုနာၾကားသည့္အလုပ္) နံပါတ္တစ္ အဓိက ထားရန္ အထပ္ထပ္ သတိေပး မွာၾကား ရွာေလသည္။

႐ုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ စိတ္၊ ခံစားခ်က္၊ အေတြး စသည္ တို႔ကို တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊ တစ္ေနရာရာ၊ အျဖစ္…အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေနသည္-ျဖစ္ေနသည္ ဟူေသာ ထင္ျမင္ခ်က္ (အ၀ိဇၨာ-ဒိ႒ိ) ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သုတမယ-စိႏၲမယ-ဘာ၀နာမယဥာဏ္အားျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ မစြန္႔တတ္ဘဲ တစ္ခုခုကုိ ႐ႈမွတ္၍ တရားအားထုတ္ပါက ကြၽႏ္ုပ္တို႔ စ်ာန္၊ အဘိဥာဏ္မ်ားထိ ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္ ……
သို႔ေသာ္ အရွင္ ေဒ၀ဒတၱရဟန္း ကဲ့သို႔ (အ၀ိဇၨာ-ဒိ႒ိ)၏ လွည့္စားဖန္တီးမႈေအာက္ ငါဘုရားျဖစ္ရန္ ဟူသည့္ …………
စိတ္၊ ခံစားခ်က္၊ မ်ားကို အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ရွိေန-ျဖစ္ေနသည့္ ငါ့ခံစားခ်က္ မ်ားအျဖစ္ အတည္ယူကာ-အရွိလုပ္–အဟုတ္ထင္လွ်က္ အဓိကထား မိရာမွ ……….တရား အားထုတ္မႈေၾကာင့္ စ်ာန္၊ တန္ခိုးမ်ား ရရွိခဲ့ျငားေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ကိုပင္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ရန္ အားထုတ္မိသည္အထိ မွားတတ္ေၾကာင္း ကိုလည္း သတိရသင့္ေပသည္..

၁၀။ တရစပ္ ပ်က္စီးေနမႈ ဒုကၡသစၥာလား – ငါ့ဒုကၡေတြလား

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ႐ုပ္ပဲ၊ ေ၀ဒနာပဲ၊ စိတ္ပဲ စသည္ျဖင့္တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကို အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေန၊ ရွိေနသည္ဟူ၍ အရွိလုပ္-အဟုတ္ထင္မႈ(အ၀ိဇၨာ) ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚေနရသည့္ ေလာဘ၊ေဒါသ (တဏွာ)မ်ားကို အတည္ယူ၍၊ အဟုတ္္ထင္၍၊ အရွိလုပ္၍ (တရစပ္ လ်င္ျမန္လြန္းစြာ ပ်က္စီးေနမႈ ကို မသိ၍) အလုိလုိက္မိရာမွ ကံသံုးပါး (သခၤါရ၊ ကံ)ကို ျပဳလုပ္ၾကမိၾကေလသည္။

ကံမ်ား တရစပ္ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ ၀ိပႆနာပညာ ဥာဏ္မ်ားမျဖစ္ေပၚႏိုင္ပဲ မျပတ္တရစပ္ စကၠန္႔မလပ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနမႈ ေတြပဲျဖစ္ေနသည္။ ဒုကၡစက္လည္ေနမႈပဲျဖစ္ေနသည္၊ အပ်က္ေတြပဲျဖစ္ေနသည္… အဖတ္မတင္မႈေတြျဖစ္ေနသည္..ဒုကၡသစၥာ သက္သက္သာ ျဖစ္ေနသည္။

တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ ပုဂၢိဳလ္-သတၱ၀ါျဖစ္ေနျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း၊ …………..
ဒုကၡအစစ္သည္ ဟူသည္ တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ဦးဦး ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သက္ဆိုင္ေသာ ဒုကၡမဟုတ္ေၾကာင္း၊………
.ငါ့ဒုကၡ မဟုတ္ …ငါ့ သမုဒယ ဟု ထင္ျမင္ေနျခင္းသည္ တကယ့္ ဒုကၡအစစ္၊ သမုဒယအစစ္ မဟုတ္ေၾကာင္း စက္၀ုိင္းႀကီးျဖင့္ အထပ္ထပ္ ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။

…သမုဒယသစၥာ ႏွင့္ ဒုကၡ သစၥာ သက္သက္သာျဖစ္ေနေၾကာင္း (တနည္းအားျဖင့္) အေၾကာင္း အက်ဳိး ျဖစ္စဥ္မ်ား၏ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳေနမႈ………..
ဖန္တီးျပဳလုပ္ေနမႈ တို႔၏ တရစပ္ စကၠန္႔မလပ္ ပ်က္စီးေနမႈ သက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။

ငါ့ဒုကၡ၊ ငါ့သမုဒယ မပါ၀င္ေသာ္လည္း… ငါ့ဒုကၡေတြ ၊ ငါ့သမုဒယေတြ အျဖစ္ အဟုတ္ထင္ကာ ၀မ္းနည္းေနေအာင္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြျဖစ္ေနေအာင္ (တဏွာ-ဥပါဒါန္ ေတြျဖစ္ေအာင္ အ၀ိဇၨာ၏ လွည့္စားဖန္တီးေနမႈ(သခၤါရ၊ ကံ)မ်ားသာ တရစပ္ျဖစ္ေပၚ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေနေၾကာင္း…ငါဒုကၡျဖစ္၍… ငါေသသြားျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ေၾကာင္း….

တစ္ခုခု ျဖစ္၍..ပ်က္သြားျခင္း၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ေမြး၍ တစ္ေယာက္ေယာက္ေသဆံုးျခင္း ဟူသည့္ ပညတ္ဒုကၡအတု မ်ားအေပၚ ေသာကမျဖစ္ေစရန္ မၿငိတြယ္မိေစရန္ – အဟုတ္မထင္မိေစရန္ – ရွင္းျပေလသည္။

၁၁။ တစ္ခုခု ျဖစ္၍ တစ္ခုခု ပ်က္သြားျခင္းေလာ… တရစပ္ပ်က္စီးေနမႈကို တစ္ခုခုအျဖစ္ ထင္ ျမင္ ယူဆ ေနျခင္း ေလာ..

ဒါေပမယ့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကေတာ့ ကိုယ္နားလည္ေသာ တစ္ခုခု-တစ္ေယာက္ေယာက္ အယူကို မစြန္႔ဘဲ…တကယ္မဟုတ္ေသာ တစ္ခုခု- တစ္ဦးဦး-(အတၱ-ငါ) ကို အရွိလုပ္ကာ၊ အဟုတ္ထင္ကာ ထိုတစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကို စက္၀ိုင္းထဲထည့္သြင္းၿပီး ထိုတစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကို စက္၀ုိင္းထဲမွ ထြက္ဖို႔ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္ဟု
နားလည္မႈ လြဲျပန္ေလသည္…

ျမတ္စြာဘုရားမွ အဂၤဳၢတၱရနိကာယ္ ႏွင့္ ဓါတုကထာ တို႔တြင္ စိတ္-ေစတသိက္-႐ုပ္တို႔သည္ မ်က္ေတာင္ တစ္ခတ္တြင္ ကုေဋ ငါးေထာင္ေက်ာ္ (႐ုပ္ပ်က္ႏႈန္း)၊ ကုေဋ တစ္သိန္းႏႈန္း(စိတ္-ေစတသိက္ပ်က္ႏႈန္း) ျဖင့္ တရစပ္ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနမႈသည္ တကယ့္အနိစၥ အစစ္ဟု ဆိုျငားေသာ္လည္း …………………….
ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကေတာ့ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေနၿပီး ရွိေနၿပီးမွ ပ်က္စီးသြားေသာ အေတြးေလးတစ္ခု၊ နာက်င္မႈ ေလးတစ္ခု၊ ပူတာေလးတစ္ခု စသည္ျဖင့္ တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ ပ်က္စီးမႈ (ပညတ္ျဖစ္ပ်က္ ) မ်ားကို တကယ့္ ျဖစ္ပ်က္ တကယ့္ အနိစၥဟူ၍ အထင္မွားျပန္ေလသည္။

ပူတာေလးတစ္ခုက အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေန-ျဖစ္ေနၿပီး ….အနိစၥ ေရာက္သြားတာဟု နားလည္ျခင္းမ်ဳိးထက္…တရစပ္ လ်င္ျမန္လြန္းစြာ အနိစၥ သက္သက္ ျဖစ္ေနမႈ ကို …..ပူတာေလးတစ္ခုဟု အထင္မွားေနေၾကာင္း နားလည္ဖို႔ လိုအပ္ေပသည္..

၁၂။ တရားအလုပ္ -မဂၢင္အလုပ္ကို ျငင္းပယ္မႈမ်ား၊ ၿငိတြယ္မႈမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္း

ကြၽႏ္ုပ္တို႔ဟာ တရစပ္ အသစ္အသစ္ျဖစ္ကာ ပ်က္စီးေနမႈ ဒုကၡ သစၥာ အမွန္တရား. ..ကုိ လက္မခံႏိုင္ – မသိႏိုင္ရာမွ ငါ့ဒုကၡ၊ ငါ့ခႏၶာ၊ ငါ့စိတ္၊ ငါ့ေ၀ဒနာ၊ ငါ့ခံစားခ်က္အျဖစ္ (တစ္ခုခုအျဖစ္) အထင္မွားမိရာမွ ျမစ္ဖ်ားခံကာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေလာဘ-ေဒါသမ်ားကို အရွိလုပ္-အဟုတ္ထင္ကာ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေန ျဖစ္ေနသည့္ တစ္ခုခုအျဖစ္ အတည္ယူမိရာမွ မွ တရားအလုပ္အား တစ္ခုခု ျပဳလုပ္ျခင္း(သို႔) ဘာမွမလုပ္ပဲေနျခင္းဟု အထင္မွားေလေတာ့ သည္။

ထို တစ္ခုခု-တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အဟုတ္တကယ္ ရွိေန ျဖစ္ေနသည္ ဟူ၍ အတည္ယူၿပီး (သကၠာယဒိ႒ိ အယူျဖင့္) ဆက္စပ္စဥ္းစား ေတြးေခၚေလရာ ………. တရားအလုပ္ အေပၚတြင္ လည္းေကာင္း…. တျခားေလာကီကိစၥမ်ား အေပၚ တြင္ေရာ စိတ္ညစ္စရာ တစ္ခုခု ဟူ၍လည္းေကာင္း (သို႔) စြဲမက္စရာ တြယ္တာစရာ တန္ဖိုးထားစရာ တစ္ခုခုဟူ၍လည္းေကာင္း နားလည္မႈ လြဲေလေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ တရားအလုပ္အေပၚ မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္မႈ ရွိရန္ အဓိကထားဖို႔ လိုအပ္လွေပသည္။

ကြၽႏ္ုပ္တို႔ဟာ –

၁) တရားအားထုတ္မႈ..မဂၢင္အလုပ္အေပၚ …..တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရွိေန-ၿမဲေန-ျဖစ္ေနသည္ဟု အတည္ယူဆ၍ ထိုတစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္ အလုပ္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
၂) တစ္ခုခုကို(႐ုပ္၊ စိတ္၊ ေ၀ဒနာ)တို႔ကို အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေန-ရွိေနသည့္ အေနျဖင့္ အတည္ယူကာ အဟုတ္ထင္မွတ္လွ်က္ ထိုတစ္ခုခု ကို အာ႐ံု စူးစိုက္ႏိုင္ေစရန္ ႀကိဳးစားျခင္းသည္ မဂၢင္တရားအလုပ္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
၃) လူတိုင္းနားလည္ေနသည့္ အယူ (ခႏၶာ၊ အေတြး၊ ေ၀ဒနာစသည္ျဖင့္ ေခၚေ၀ၚေနေသာ တစ္ခုခုသည္ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေနသည္ ျဖစ္ေနသည္… သက္တမ္းတစ္ခုလြန္မွ ပ်က္သြားသည္ ဟူေသာ အယူ)ကို မစြန္႔လႊတ္ဘဲ ….ခႏၶာ၊ အေတြး၊ ေ၀ဒနာ စသည့္ျဖင့္ တစ္ခုခုကို တကယ္ရွိေနသည္ တကယ္ျဖစ္ေနသည္ ဟုယူဆကာ …အရွိ-အဟုတ္လုပ္လွ်က္… ထို ထို နိဗၺါန္ ဆိုသည္မွာလည္း ထို ..အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေန-ျဖစ္ေနသည့္ ဘာေတြ၊ ညာေတြ၊ တစ္ခုခုေတြ မရွိမႈ …ဘာမွမရွိျခင္း…ဟူ၍ နားလည္မႈလြဲရာမွတဆင့္ … တရားအလုပ္ ဟူသည္ ဘာမွမရွိရာ- ဘာမွမျဖစ္ရာ (Nothingness) ေရာက္ဖို႔အလုပ္ ထင္မွတ္ကာ လုပ္ခ်င္စရာ မေကာင္းေသာ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္ အထင္မွားျပန္ ေလသည္။

တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊ တစ္ေနရာရာ၊ အေျခအေန တစ္ခုကို သက္တမ္းတစ္ခုၾကာ တကယ္ျဖစ္ေနသည္ဟု အတည္ယူမႈ အဟုတ္ထင္မွတ္မႈ (သကၠာယ ဒိ႒ိ)အစြဲႀကီးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မစြန္႔လႊတ္တတ္ပဲ တရားအားထုတ္မႈကို ျပဳလုပ္ရာမွ (သို႔) တရားအားထုတ္မႈကို ေလ့လာရာမွ နားလည္မႈလြဲျခင္း ရလာဒ္မ်ားျဖစ္ေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ တရားအလုပ္အေပၚ မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္မႈရွိရန္ အဓိကထားရေပမည္။ တနည္းအားျဖင့္ တရားအားထုတ္မႈဟူသည္ တစ္ခုခု ျပဳလုပ္ေနျခင္းမဟုတ္ပဲ ၊ ဘာမွမလုပ္ပဲ ေနျခင္းမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘဲ …..မွန္မွန္ကန္ကန္ ႏွလံုးသြင္းေနမႈ- မွန္မွန္ကန္ကန္နားလည္ေနမႈပင္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။

၁၃။ နံပါတ္ႏွစ္အေရးႀကီးမႈ (သို႔) ႏွလံုးသြင္းမွန္မႈ (သို႔) မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ေနျခင္း သည္ပင္ တရားအလုပ္

ကြၽႏ္ုပ္တို႔တေတြ အမွန္တရား-သစၥာတရား-ခ်မ္းသာအစစ္နားလည္ဖို႔ (ေသာတာပန္ျဖစ္ဖို႔) အခ်က္ႏွစ္ခ်က္သာ လိုအပ္ေၾကာင္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးမွ သစၥာတရားေတာ္ အမွတ္စဥ္(၂၉) တြင္ေဟာၾကာ ထားပါတယ္… နံပါတ္တစ္ သစၥာတရားမ်ား နာယူမႈ ျဖစ္ၿပီး…နံပါတ္ႏွစ္က တစ္ခုခု ျပဳလုပ္ေနရမွာ မဟုတ္ဘဲ ..ႏွလံုးသြင္းမွန္မႈ (သုိ႔) မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ေနမႈပဲ.. ျဖစ္ပါသည္။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ တစ္ခုခု-တစ္ေယာက္ေယာက္ (အတၱ-ငါ) ကို တစ္ကယ္ရွိေနသည္-တစ္ကယ္ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆေသာအယူ (သကၠာယဒိ႒ိ)ကို မယူမိေစရန္ – ထိုအယူကို ရဲရဲစြန္႔လႊတ္ တတ္ေစရန္ ………….ဦးေခါင္း မီးေလာင္ ရင္၀လွံစူးေနရင္ေတာင္ ထိုဒုကၡထက္ေျဖရွင္းဖို႔ထက္ သကၠာယဒိ႒ိအယူကို အရင္ျဖဳတ္ပါ…တစ္ခုခု-တစ္ေယာက္ေယာက္ (အတၱ-ငါ) ကို တစ္ကယ္ရွိေနသည္-တစ္ကယ္ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆေသာအယူ ကို အရင္စြန္႔ဖို႔ ႀကိဳးစားပါဟု ျမတ္စြာဘုရား၏ပါဠိေတာ္မ်ားကို ကိုးကားလွ်က္ ဆံုးမစကားကို စတင္နားၾကားရစဥ္က ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ နဲနဲမ်ား ပိုေနမလားဟု အထင္မွားမိခဲ့ေလသည္……

ေနာက္ပိုင္း တစ္ခုခု-တစ္ေယာက္ေယာက္-တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္-တစ္ေနရာရာ-(အတၱ-ငါ) ဆိုတာ တကယ္ ျဖစ္ေနသည္ ဟူေသာ အယူ ကုိ စြန္႔လာႏိုင္ေလေလ…..ငါ…ကို အရွိ အဟုတ္ လုပ္ေနလို႔ …ငါ.. မီးေလာင္ေနမွန္း…..နားလည္လာသည္။…တရစပ္ ပ်က္စီးေနမႈ ဒုကၡသစၥာကို ငါ…ကို အရွိ အဟုတ္ လုပ္ေနမႈ ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ၿပီး ငါ့ဒုကၡေတြ လုပ္ေနမွန္း နားလည္လာသည္…..
ထိုအခါ ရင္၀လွံစူးမႈ ၊ ဦးေခါင္းမီးေလာင္မႈ ဒုကၡ ထက္ ………….
ရင္၀လွံစူးမႈ၊ ဦးေခါင္းမီးေလာင္မႈ တို႔၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ……………….

ရင္၀လွံစူးမႈ ၊ ဦးေခါင္းမီးေလာင္မႈ ကို ခံစားေနေသာ တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ ငါ၊ အတၱ၊ စိတ္၊ ၀ိဥာဥ္၊ ေ၀ဒနာ၊ အသက္ေလးတစ္ခုခု soul..ego…self….entity သည္ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ တကယ္ရွိေန ခံစားေနသည္ဟူေသာ အစြဲက ………… ((ငါ့ရင္၀စူးတာ၊ ငါ့ေခါင္းပူေနတာ၊ ငါ့ဒုကၡေတြ))ဟူ၍ အထင္မွားေအာင္ တရစပ္ ျပဳလုပ္ေနမွန္း သိနားလည္လာေသာအခါ ………
ထို ကဲ့သို႔ အထင္မွားေအာင္ တရစပ္ ျပဳလုပ္ေနမႈ ဒုကၡ က ရင္၀လွံစူးမႈ၊ ဦးေခါင္းမီးေလာင္မႈတို႔ထက္ ႏိႈင္းဆလို႔မရေအာင္ ႀကီးမားေနေၾကာင္း နားလည္လာေလသည္…..
သစၥာတရားမ်ားကို နာယူဖန္မ်ားေသာအခါ ႏွလံုးသြင္းမွန္မႈ (သို႔) မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ေနမႈ (သို႔) အမွန္တရား-သစၥာတရား ကို မေမ့မႈ အပၸမာဒတရား ဆိုသည္ကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္စ ျပဳလာပါသည္..
…..ႏွလံုးသြင္းမွန္မႈ ဟူသည္ အမွန္တရားသစၥာတရားကို ………

မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ေနမႈ၁ …၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္မႈ၂… ၊မွန္မွန္ကန္ကန္ သတိရေအာက္ေမ့မႈ (မေမ့မႈ)၃ …၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ အာ႐ံုစုစည္းထားႏိုင္မႈ၄ …၊ ထိုကဲ့သို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ေနေစရန္-မွန္မွန္ကန္ကန္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ႏိုင္ေစရန္ မွန္ကန္ေသာ ၀ီရိယ စိုက္ထုတ္မႈ၅ တို႔ျဖစ္ေလသည္။

ဒီေနရာမွာရွင္းျပခ်င္တာက မွန္မွန္ကန္ကန္နားလည္ေနမႈ၁၊ မွန္မွန္ကန္ ကန္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ေနမႈ၂၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ သတိထားမႈ(မေမ့မႈ)၃၊ မွန္မွန္ကန္ကန္အာ႐ံုစုစည္းတည္ႀကည္မႈ၄ ၊မွန္မွန္ကန္ကန္ ၀ီရိယစုိက္ အားထုတ္မႈ၅ တို႔ဟာ ဘယ္အေပၚမွာ အဓိကထားရမလဲဆိုတဲ့ object ေရြးခ်ယ္ မႈပါပဲ။

သမထတရား အားထုတ္မႈတြင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ ၀မ္းဗိုက္ (သို႔) ၀င္ေလ ထြက္ေလ(သို႔) နိမိတ္အာ႐ံု စသည္ျဖင့္ တစ္ခုခု ကို အ႐ႈခံ object အျဖစ္ အဓိကထား ေရြးခ်ယ္ ႏိုင္ေသာ္လည္း …..၀ိပႆနာတရား အားထုတ္မႈ အတြက္ေတာ့ အ႐ႈခံ object ေရြးခ်ယ္မႈ ဟာ တစ္ခုခု (something)ဆိုတဲ့ အ႐ႈခံအဆင့္ကို ေက်ာ္လြန္ ေအာင္သြားရေပမည္။

သက္တမ္းတစ္ခုၾကာ ၿမဲေန…ရွိေနတဲ့ ႐ုပ္-ေ၀ဒနာ-သညာ-သခၤါရ-စိတ္ တို႔မဟုတ္ဘဲ…….တစ္ခုခု မဟုတ္တဲ့ insubstantiality – no inner core ကို လက္ခံရေပမည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးမွ အဓိကထားမႈကို မွန္ကန္စြာ နားလည္ေစရန္ နံပါတ္တစ္ – ႏွစ္ ျဖင့္ ပိုင္းျခားျပခဲ့ပါသည္…. ကၽြႏ္ုပ္အေနနဲ႔ေတာ့ နံပါတ္တစ္ ႏွင့္ ႏွစ္ ကို တလွည့္စီေရာ- တၿပိဳက္နက္တည္းေရာ လုပ္တတ္ေစရန္ ေလ့က်င့္သင့္သည္ဟု အႀကံျပဳခ်င္ပါသည္…..
(၁-သမၼာဒိ႒ိ၊ ၂-သမၼသကၤပၸ ၃-သမၼာသတိ၊ ၄-သမၼာသမာဓိ၊ ၅-သမၼာ၀ါယာမ)

၁၄။ အမွန္တရား သိရွိေရး မဂၢင္အလုပ္အေပၚ အထင္လြဲခဲ့ ၾကၿပီးေလၿပီ…

…မိမိနားလည္ေသာ တစ္ခုခုကို အ႐ႈခံအျဖစ္ထားကာ အခ်ိန္ တစ္ခုၾကာ… ရွိတဲ့အေန ၿမဲတဲ့ အေန…ယူဆလွ်က္ သတိထားေနမႈ (မေမ့မႈ) ၊ အာ႐ံု စုစည္းတည္ၾကည္မႈ တို႔ဟာ မဂၢင္လမ္းမွန္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ ရွိေနေလသည္……..

………လိုရင္း ကို မေရာက္တဲ့ အတြက္လည္း တစ္ခုခုကို အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ ၿမဲေနသည္ဟု ယူဆလွ်က္ အရွိ-အဟုတ္လုပ္ကာ သတိထား-စူးစုိက္ခိုင္း-မွတ္ခိုင္းေနမႈမ်ားေၾကာင့္ ေရွ႕တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ သည့္အတိုင္း မဂၢင္လမ္းအေပၚ အမွန္တရား သစၥာတရားအေပၚ နားလည္မႈလြဲခဲ့ၾကေလသည္။

ထို႔အတြက္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမွလည္း စိတၱႏုပႆနာ ႐ႈပြား နည္း (မိုး(၂)ႏွာ-၄၅၆မွ။) တြင္ …….((တစ္ခုခု အျဖစ္ ရွိတာ ရႈေနလို႔ရွိရင္ ခိုင္တာျမဲတာ ရႈေနသာေၾကာင့္ သႆတဒိ႒ိ ျဖစ္တယ္))ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ……
((ခင္ဗ်ားတို႔က စိတ္ကို အရႈခိုင္းတယ္ ဆိုၿပီး က်ဳပ္ကေတာ့ စိတ္ေတြ လာတိုင္း ရႈေနတာပဲ ဆိုရင္ ဒါ ၀ိပႆနာ မဟုတ္ဘူး ၊ ၀ိပႆနာ အပါးမ၀ေသးဘူး၊ ဆရာကရင္ လိုေနမယ္၊ ကိုယ္ကရင္လဲ လိုေနမယ္)) ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ……
(( ခုေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔က စာ(သတိပဌါန္)ကို ေရွ႕ပိုင္းတြင္ပဲဖတ္ၿပီး ေရွ႕ပိုင္းတြင္ပဲ ေျပာေနၾကတာ၊ ဒီေနာက္ပိုင္း (သမုဒယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ – ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ) ထိေအာင္ လာရမွာ (မွန္ပါဘုရား))) ဟူ၍ လည္းေကာင္း …. ရွင္းျပထားေလသည္။

မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ေနမႈ ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္မႈ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ သတိရေအာက္ေမ့မႈ (မေမ့မႈ) ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ အာ႐ံုစုစည္း ထားႏိုင္မႈ တို႔ဟာ ဘယ္အေပၚမွာထားရမလဲ ဆိုတဲ့ (အ႐ႈခံ) object ဟာ အမွန္တရား သစၥာတရား(ဓမၼာႏုပႆနာ)ျဖစ္မွသာ မဂၢင္လမ္းမွန္၏ လိုရင္းသို႔ ေရာက္ေပလိမ့္မည္။

၁၅။ အ႐ႈခံသည္ သစၥာတရားထိျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ..

….တနည္းအားျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အၿမဲမျပတ္ ႏွလံုးသြင္းကာ သတိထား ရမယ့္ …မေမ့ရမဲ့ အ႐ႈခံ တရားဟာ …..ခံစားခ်က္မ်ား၊ ေ၀ဒနာမ်ား၊ အေတြးမ်ား၊ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္မ်ားကို အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ-ရွိေန-ၿမဲေနသည္ဟုယူဆလွ်က္ …..ငါ့ေဒါသ-ငါ့ေလာဘ-ငါ့စိတ္-ငါ့ေ၀ဒနာ-ငါ့ခံစားခ်က္အျဖစ္ ….အဟုတ္ထင္ေနမႈ – အရွိျပဳလုပ္ေနမႈ -အတည္ယူေနမႈ- အဓိကထားေနမႈ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ မေမ့ရမယ့္ တရားဟာ မဟုတ္တာကို အဟုတ္ ျပဳလုပ္ေနမႈ၊ မရွိတာကို အရွိျပဳလုပ္ေနမႈ၊ မမွန္တာကို အမွန္လုပ္ေနမႈပဲ ျဖစ္ေနျခင္း (သမုဒယ သစၥာ အမွန္တရား) ပဲ ျဖစ္ပါသည္…..။ ထို အမွန္တရား ကို မေမ့ဖို႔ ႏွလံုးသြင္း-ဆင္ျခင္ေနဖို႔ ျဖစ္ပါသည္…

ထိုမွ တဆင့္ …တစ္ခုခု၏ ပ်က္စီးမႈ ဒုကၡ (အနိစၥ) မဟုတ္ဘဲ …
တစ္ခုခု ကုိ အဟုတ္ထင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနမႈ-
အတည္ယူေနမႈ-အဓိကထားေနမႈ (သခၤါရတရား-သမုဒယသစၥာ)တို႔၏
တရစပ္ ပ်က္စီးေနမႈ အနိစၥသဘာ၀… ……..(သခၤါရတရား -ဒုကၡသစၥာ) အမွန္တရား ကို
ႏွလံုးသြင္းေနရန္ ……မေမ့ရန္ ျဖစ္ပါသည္။
(( ၀ယဓမၼာ သခၤါရာ အပၸမာေဒန သမၼာေဒထ )) မဟာပရိနိဗၺါန္နသုတ္-ဒိဃနိကာယ္
ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္လည္း ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္တြင္
ထို သမုဒယသစၥာ-ဒုကၡသစၥာ အမွန္တရားကို မေမ့ဖို႔ …..
(သခၤါရ တရား တို႔၏ တရစပ္ပ်က္စီးေနမႈ)ကို မေမ့ဖို႔သာ အဓိကထား မွာေလသည္။

သေဗၺသခၤါရာ အနိစၥာ တိ၊
ယဒါ ပညာယ ပႆတိ
အထနိဗၺိႏၵတိ ဒုေကၡ၊
ဧသ မေဂၢါ ၀ိသုဒၶိယာ။
(ဓမၼပဒ ပုိဒ္-၂၇၇) ၏ ….ဆိုလိုရင္းျဖစ္ပါသည္
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တကယ္ရွိမေနေသာ-တကယ္ၿမဲမေနေသာ-တစ္ကယ္ ျဖစ္မေနေသာ
တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အ႐ႈခံအျဖစ္ ထားေနျခင္း အဆင့္ထက္ ေက်ာ္လြန္ေအာင္ သြားရေပမည္။

၁၆။ အမွန္တရား သစၥာတရားကို မေမ့ဖို႔သာ(ႏွလံုးသြင္းေနဖို႔သာ) အဓိကထားပါ

ထို အမွန္တရား(သစၥာတရား)ကို မေမ့မႈ၊ သတိရေနမႈ၊ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္မႈ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ေနမႈ၊ ထိုအမွန္တရားအေပၚ မေမ့ရန္ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္မိေစရန္ ေၾကာင့္ၾကထား-၀ီရိယစိုက္-အာ႐ံုစုစည္းတည္ၾကည္မႈ စသည့္ ေလာကီမဂၢင္ငါးပါး ႐ႈဥာဏ္တရားမ်ားသည္ ထိုင္ေနစဥ္ -မ်က္စိ မွိတ္ထားစဥ္ အခ်ိန္ တြင္း မွာသာ ျဖစ္ေပၚေအာင္ ျပဳလုပ္ ႏိုင္သည္ မဟုတ္။

အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ထို အမွန္တရား ကို မေမ့ပဲ သတိတရ ႏွလံုးသြင္းမႈ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေလသည္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ စတင္ျပဳလုပ္သူမ်ားေတာ့ ထိုင္လွ်က္ မ်က္စိမွတ္ကာ ျပဳလုပ္ႏိုင္က နားလည္မႈ ပိုမိုျမန္ဆန္ ေပလိမ့္မည္)

ကြၽႏ္ုပ္တို႔ တစ္ေန႔တာ ျပဳလုပ္ေနက် ေနမႈ၊ စားမႈ၊ ေျပာဆို၊ လုပ္ကိုင္မႈ၊ မ်ား လည္း ျပဳလုပ္ရေပမည္.. ေနာက္ေန႔ ဘာလုပ္မည္-ညာလုပ္မည္ မေနာကံ အေတြးမ်ား ႀကံေတြးႏိုင္ေပသည္…သို႔ေသာ္ အမွန္တရား-သစၥာတရား ကို မေမ့မႈ ႏွလံုးသြင္းမႈျဖင့္ ထိုေျပာဆို၊လုပ္ကိုင္၊ႀကံစည္မႈမ်ားကို သံုး႐ံုမွ်သာ သံုး၍ ထိုကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈမ်ားကို အဟုတ္ထင္ကာ ၿငိတြယ္ေနမႈ-စြဲလန္းေနမႈ – ပူပန္ေနမႈ- ငါ-ငါ့ဟာ လုပ္ေနမႈမူ မ်ားကို စြန္႔တတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ရေပမည္..

ထိုအမွန္တရားကိုသာ သတိထားဖို႔၊ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ေနဖို႔၊ မေမ့ဖို႔ ကို အဓိက ထားရေပမည္.. ထိုသို႔ အမွန္တရားကို သတိရေနျခင္း မေမ့ျခင္း ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ေနျခင္းျဖင့္ မိမိ နဂိုျဖစ္ေနက် ေလာဘ-ေဒါသစိတ္မ်ား ျဖစ္ခြင့္မရေလေသာအခါ အေလာဘ-အေဒါသ-အေမာဟစိတ္မ်ား (၀ိပႆနာ ဥာဏ္အစစ္) မ်ားျဖစ္ ေပၚလာေပမည္။ ….

ထို ကုသိုလ္စိတ္မ်ားသည္ ဒါနကို မျပဳမိေစရန္ တားၿမစ္ေနသည့္ ေလာဘစိတ္ကို လည္းေကာင္း၊
သီလတရားကုိ က်ဳိးေပါက္ေစသည့္ အဓိက အေၾကာင္း တရားျဖစ္သည့္ ေဒါသစိတ္္ကို လည္းေကာင္း၊

ေ၀ဒနာေတြ၊ စိတ္ေတြကို အခ်ိန္တစ္ခုၾကာ တကယ္ရွိေန-ျဖစ္ေနသည္ ဟူ၍ အရွိအဟုတ္ ျပဳလုပ္ေနမႈ ေမာဟစိတ္-အ၀ိဇၨာ-သခၤါရ-ကံ စသည့္ သမုဒယသစၥာ မ်ားကို လည္းေကာင္း
အျမစ္ျပတ္ သုတ္သင္ပစ္ဖို႔…. ေက်းဇူးျပဳေနသည္ကို လည္းေကာင္း၊…..

ထို ေလာဘ-ေဒါသ-ေမာဟ မ်ားကို မွန္ကန္စြာ စြန္႔လႊတ္တတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေလာဘ-အေဒါသ-အေမာဟ စသည့္ အားႀကီးေသာ ကုသိုလ္စိတ္မ်ားေၾကာင့္ ေလာကီ အလုပ္အကုိင္ စီးပြားေရး-ပညာေရးအတြက္လည္း အဓိကထား၍ ပူေနစရာမလိုဘဲ အစစ အဆင္ေျပေအာင္…စိတ္ေအးခ်မ္းသာစရာ ျဖစ္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေနသည္ကို လည္းေကာင္း၊….
ခ်မ္းသာအစစ္ျဖစ္သည့္ နိေရာဓသစၥာကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္ေရး ေက်းဇူးျပဳေနသည္ကို လည္းေကာင္း၊ လက္ေတြ႕ အားထုတ္ ၾကည့္သူမ်ား သာလွ်င္ စိတ္ဒံုးဒံုးက် သိႏိုင္ေပေတာ့သည္။

၁၆။ တ က ယ့့္္ အ မွား အ စ စ္ .

……..အက်ဳိးလိုလားမႈလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္
တရစပ္ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနမႈ ကို ငါ့ ေမတၱာ လိုို႔ု႔ ထင္တာ…….

သူတပါးဒုကၡျဖစ္ေစခ်င္မႈလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္
တရစပ္ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနမႈ ကို ငါ့ ေဒါသ လိုို႔ု႔ ထင္တာ…….
ရင္ထဲမွ တင္းၾကပ္ေနတယ္လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္
တရစပ္ေေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနမႈ ကို ငါေသာကေရာက္တယ္ ငါ စိတ္ဖိစီးတယ္ လို႔ ထင္ေနတာ ….
အေတြးတစ္ခုလို ထင္ရေလာက္ေအာင္ တရစပ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနမႈကို
ငါ စဥ္းစားေနတယ္ ထင္ေနတာ…
ေကာင္းတယ္ – ဆိုးတယ္လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ တရစပ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနမႈကို ငါခံစားေနရတယ္..ငါ့ေ၀ဒနာရယ္ လို႔ ထင္ေနတာ…………
ပူတယ္ ေအးတယ္ လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ တရစပ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနမႈ ကို
ငါပူတယ္ – ငါေအးတယ္ ထင္ေနတာ..
တစ္ခုခုက ျဖစ္ၿပီး တစ္ခုခု ပ်က္သြားတယ္ လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ တရစပ္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနမႈ ကို ငါ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ၿပီ ထင္ေနတာ…

တစ္ခုခု လို႔ ထင္ရေလာက္ တရစပ္ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနမႈ ကို
အႏွစ္သာရဟုတ္တယ္ အဖတ္တင္တယ္ လို႔ ထင္ေနတာ………..
ဒီလိုလုပ္မွ မွန္တယ္ ဟုိလိုလုပ္မွ မွန္တယ္ လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္
အ၀ိဇၨာ၏ တရစပ္ဖန္တီးလွည့္စားျပဳလုပ္မႈ ေတြကို
ငါ့ျပဳလုပ္ခ်က္ ငါ့ဖန္တီးမႈ ငါ့့အားထုတ္မႈ လို႔ ထင္ေနတာ….

ဘာမွတရား ညာမွတရား လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္
အ၀ိဇၨာ၏ ဘာေတြ ညာေတြကို …….
အရွိ အဟုတ္ တရစပ္ ျပဳလုပ္ေနမႈ၊(လွည့္စားမႈမ်ား) ပဲ ျဖစ္ေနတာကို

ငါ အလွည့္စားခံရတယ္္ ထင္ေနတာ…
ငါ မွားသြားတယ္ ထင္ေနတာ….
ဘာမွတရား – ညာမွ တရားလုပ္ေနတာ..
ဘာေတြ ညာေတြကို အဟုတ္ထင္မိေနတာ…
တ က ယ့္ အ မွာ း အ စ စ္ ပါ…

(ဘာေတြ-ညာေတြ-အေတြးေတြ-ခံစားခ်က္ေတြကို အဟုတ္္ထင္ၿပီး……..
အေရးႀကီးေနမႈ
အဓိကထားေနမႈပဲ
တကယ္ျဖစ္ေနတယ္…ဆိုတဲ့ အမွန္တရားကို
အဓိကထားဖို႔ -မေမ့ဖို႔ အဓိကထား ႀကိဳးစားလွ်က္)

ေမတၱာျဖင့္

စိုး၀င္းထြဋ္

(မွတ္ခ်က္။ ။ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္၊ သဲအင္းဂူဆရာေတာ္၊ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္၊ တို႔ႏွင့္ တကြ သံလ်င္ သဘာ၀ရိပ္သာ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရ (ဆူနာမီဆရာေတာ္)၏ ေဟာၾကားခ်က္မ်ား ကို အေျခခံလွ်က္ ဘာကို အဓိကထားရမလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ေဆာင္းပါးကို ဥာဏ္မီသမွ် တင္ျပရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္..ပိုမို သိနားလည္ရန္အတြက္ …..

Attachment : You can read e-book “What Is the Most Importance(ebook)” at http://db.tt/fTPFErLs